Çenem ağrıyor ve tükürük bezlerim şişti… Gün içinde duyduğum bazı ses ve de cümleler kafamda yankılı… Her kişi ve de kelime üstüme elektrik biriktirmiş.. Yazarken bile, harfler yoruyor…
Gözlemim üzeri yaptığım deneyler sonuçlandı: Her çeşit sosyalleşme, beni topraklanmaya mecbur bırakıyor. İletken olsam aktarırım, yalıtkan olsam üstüme almam. Adeta pil gibiyim, depola babam depola…
Sohbete düşmekten çekinir, insandan kaçar oldum. Garip ama öte yandan da herkesin “bana” birşeyler anlatası var.
İmdat.
Susalım lütfen.
