Zamanında “Aptal olanlar şükretsin, aptallık ağrı yapan bir rahatsızlık değil” gibi güzel bir söz taşınmıştı bana.

Söz beni eğlendirse de, işin diğer tarafı, aptala maruz kalanın geçmek bilmeyen kafa ağrısı, bugünümü benden çaldı.

Hakikaten insan yerine kaya ile çalışmak paha biçilemez.

Kapasitesi dar, anlatmak istediğinden bin haberdar bir “hırt”a söz anlatmak saçma bir zaman israfı…
Görev gereği:
Söyledim. Hatırlattım. Sordum. Söyledim. Şakayla karışık kızdım. Hatırlattım. Azarladım… Sonuç iş olarak sıfır. Kafa sağlığım ise eksi 1000.

Bana neden aptalın baş ağrısı kaldı? Sandığımdan daha mı aptalım?

Geçti 3 kaldı 9. Lanetler olsun “evet” dediğim o angarya güne.