Hayatın sürprizlerinden keyif aldığıma karar verdim. Iyisi, kötüsü diye ayırmayacağım. Hangisi olursa olsun, çıkmazında kaldığımda, “tesadüfler” geliyor başıma. Dolayısıyla geniş bir sistemin parçası olduğumu anımsıyorum.

Kim bilebilir ki nasıl, nerede, ne zaman?

Benim için bildik, zor bir ana düştüm dün gece: Yatmadan önce hatırlamak istemediğim insanlar sıralanıyordu aklımda. Artık yalnız uyuduğum (ilaçsız) için endişe doluydum. Uykum gelir miydi? Kafamdaki düşünceleri nasıl savacaktım?

Geçmişteki bana gelecekte bir gün, her sabah uyandığında, “Uyuyabildin mi” diye sorulacak ve her gece kendin uyuduğunda övgü alacaksın deseler, “O da ne be?” der, dalgamı geçerdim. Maalesef sahip olduğumuz bir takım “lüks”leri, elimizden alınmadan fark etmiyoruz.

Ben yatakta döne durmaya başlamışken, hiç beklemediğim bir anda, hiç beklemediğim bir kişiden ve hiç beklemediğim bir teklif aldım. Müthiş bir dikkat dağınıklığıydı. Kafamda ne varsa unuttum gitti.

Öyleki, uzun bir süredir birikmiş olan belirsizliklerim dahi silindi. Cevabı biliyormuşum da bildiğimi bile bilmiyormuşum… Ne bilip bilmediğimi ise sorgulamamışım. Hatta yeni sorunun cevabı, gecelerce aklımı basan derdimin de cevabı imiş…

Basit ve sade:

Ben daha fazla yan hikâye olmak istemiyorum. Yardımcı rollerde oynamayacağım.