Aklımı çok karıştıran bir durum var.

Başıma kaldırmakta zorlandığım olaylar geldiğinde, “sen güçlüsün” deyiverip, anlattıklarımdan sıkılıyorsun.

Başıma beni eğlendiren, keyiflendirebilen bir olay geldiğinde, “sen zayıfsın” diye ısrar edip, kendimi korumamı öneriyorsun.

Neyi konunun dışından bakarken benden iyi algılayabilirsin?

Sen, akıl veren: Gel “benim” gözümden kendine bir bak. Acaba gördüğünü beğenecek misin? Sonra da çık dışarı, seninle konuşmak istemiyorum…