Her şeyin tek olduğu bir ev hayal ediyorum:
tek bir koltuk, tek bir masanın yek sandalyesi,
belki masa üzerinde de sırıtsın diye bir adet vazo…
Herşey tamam da, bir süs eksikmiş gibi!

Tek bir kupa, tabak ve de sadece çatal…
Kaşık eksik olsun,
tezgah bıçağı da gerektiğinde masaya otursun.

Tek bir sokak kapılı evimin tümü sadece bir oda olsun.
Ufak olmasa da tek kişilik bir yatak,
duvar kenarında, tezat olsun diye sıkışsın ki
kabuslar mekânımda olduklarından fazla yer kaplamasın…

Herşeyin eksik olduğu ama var olanların kıymet buldukları “bir” evde,
bir başıma, tek canlı olmadan yaşamak istiyorum.

Tek beklentilerim:
Bir saksı çiçeğin, gereksiz vazonun yanındaki yerini sevmesi ve
tek gözlü kedimin de mümkünse çiçeğimi kemirmemesi…

…

Dışıma verdiğimden daha fazlasını içime attığım bir zaman aralığında, oluşumdan fazla doluşuyorum. Kalabalıklaştıkça büyür müyüm, azalır mıyım emin değilim.

Bakalım…