“Kim olduğum, benim bile hatırlamadığım satır aralarında saklı” 3.4.99
Gözünün içine bakıyorum, birşey söyleyeceğim sanıyor. Söylemek mi? Kaplumbağadan tek farkım kabuğumun olmaması! Söylenecekleri zincirli kutular içinde, kilitli odalara; kilitli odaları ise üstü örtülü masaların altına saklıyorum. Söylenebilecekler o kadar gözden ıraklar ki, kalbimden ırak sanmışım… Konuşulmayanlar, şükürler olsun ki, saliselerde kutuların kenarlarında ortalığa kaçışıp, yükseliyor havaya; zaten ufak azalmalar olmasa büyük depremlerden kurtulamazdım diyerek kendimi avutuyorum. Bütünüyle sanrılardayım!